Banga kin a …ums Ganze! Û GROW ji bo çalakîyên dijî Civîna G20 li Hamburg 2017
Hamburg her dem ji bo serlêdanê bi qiymet e. Ev di tîrmehê 2017an de du-qat derbasdibe. Ji alîyekî wek noqteya herî bilind û bidawîkirina serokatîya G20 ya elmanî bandev G20 vedihewi. Heyirandina medyayê, temaseya polîsan û çûn û hatin. Ji alîyêdin Hamburg wek bajarê lîmanê ji bo aborîya almanî û dan-û-stendina global gelek grîng e – û bi vî awayî sahneya kisandina hesab a dewlet û sermayê ye. Lewra jîyanek bi rumettir ji herdûyan bi ewlehî nayê hêvî kirin. Em ji bo vê bang dikin, ku em bandev G20 û mobilisekirina navnetewî dijî wê bikar tînin ji bo anîna holê ku çiqes dinya diêsi, ya ku em tê de dijîn û ya ku malên firotinê li ser deryayan serbest diçin û penaber jî difetisin.
Niha ji xwe dîyar e: Wê ev bibe sahîya herî herîya li gel serokên dewlet û hukumetên 19 netewên endustrî û ewropa yên herî bilind – û ji wan peyamên „biçîmkirina bi dadî ya globalizasyonê“ ve her yek ê bê sikandin. Wek carekdin. Bandeva G20 ifadekirina navendî ya dilemma ya sîyasî ya kapîtalizmê ye: Çelîskiyên wê ji hêla sîyasetê û mirovên wê wek tê gotin, nayên çareser kirin. Hevdîtina G20 ne aktorek kollektiviste, alana lîskên dewletên rakîp nabêna dewletên Natoyê yên rojava û Rûsya, nabêna dewletên derdora basûrê ewropa, yên ku jî li ser esasê Yekîtiya Ewropa dixwazin li vê alanê hinekî delfet bikeve destê wan ku bilîzin, û Elmanyak kû hê dixwaze hegemonya xwe ya sîyasî û aborî berfireh bike. Û him jî dewletên besdarên din perçeyek vê civaka xirab in: Tirkî, ya ku derbasî ya diktatorizma eskere bicîh tîne, bi hezaran mirovan bi bindestî tehdit dike û serê dijî gelê xwe dike, Brezîlya bi hukumeta xwe ya ultraneoliberal u teknokrat, tirsdarê Trump, yê ku bi dînatîya xwe tew elîtên neoliberal jî ditirsîne.
Bes çiqas sîyaset û kesên wê ji bo mirovan li ser çareserkirina krizên mezin di dema me de kem delfetan pêskês bike, tew ji hêla din barbarbûna tekîlîyên civakî pês ve bibe, ew qas karîbûna dan-û-stendina sîyasî jêhatîtir dek û dolaban dizîvirîne. Bendana G20 ji ber vê yekê – him jî ji bo hilbijartinên federal 2017 – sahîyek pêskêskirinê ye, ya ku legitimasyonê bi lîskan pêk tîne. Grêdana gran ya NGO’yan û insiyatîfên li ser çarçowa prozessa Civic îfadeyek wê ye. Him jî plana ku vê bernama G20 di nava bajêr de pîroz bikin, pês dike ku nêzîkatîya mirova, diyalog û bala li ser daxwazên civaka sîwîl jî parçek ji vê lîskê te. Hilbijartina Hamburg ne tesaduf e, tew ceribandina ideolojik e ya ku hevdîtina G20 bi legitimasyonek nû bê lê kirin. Ji bo ku her tist çawa be, wisa bimîne.
Di heman demê de krîzên ku sistematik tabii ne û jimarzêde yên kapitalizma global him bihim zêde dibin: Pêsketina teknolojik – di bin sertên têkîlîyên hilberandin û xwedîbûn a kapitalist – hejartîye pêk nayne, tew mirovan nepêwîst dike. Sîyaset vê prosessa krîzê bi rê dibe, yên nepêwîst disipline dike, û xwe di heman demê de wek perçeyek çareseekirinê ku nikare ji sedemên strukturel bibe çareser, pêskês dike.
Ev yek mirovan dîn dike, dînatîyek ku di zêdebûna dengên partîyên rast, xweparêzbûna netewî ya ku çep jî ne ewlehî ne, û di globalîze de mûhalefetek kevnesop û ya ku xurt dibe, îfade dike – ev jî krîzan kurtir dike u çareserîyên emansîpe xirab dike. Lewra rast tenê dikarin qabîliyeta dan-û-stendina sîyasî di kapîtalîzma global de negatîf ispat bikin – bi awayê ku zêdetir mirovan ji rasta temelî û dewlemendîya civakî kêm dihêle, wek ku kapîtalîzma teknîke ji aborîya xwe ya dinamik bicîh tîne.
Çalakîyên dijî bendanê yên freh û ji civaka sîwîl ên ku li teva ewropa tên amade kirin, ji legîtîmasyona sîyaseta hukumdar bi mafî pirs dike. Ji bo vê rêz û hurmetê dimafin. Bes ev çalakîyên ji civaka siwîl pirî caran di bangên ji bo „demokrasîyê, çareserîyek bi bingeh û dadê“ de karaktera sistematik û sînorên strukturel ên sîyasetê ya di nav kapîtalizma global rast fêm nakin.
Wisa xwe dixwin talûkê ku iluzyona karîbûna dan-û-stendina dewletên netew carekdin ji çepê biagirkin. Di demek kurt an drêj de perspektifek emansipe ya di nav duzena sermayê û dewleta netew de tune. Perspektifek civakî ya ku ne organizasyona kêmasîyan e, lê ya ku hebûna pistgirî ya li ser dewlemendbûnê ye.
Rastîya dijî vê: Organizasyona xweserî ya civakê ji hêla mirovan bi duzena hebûyî nabe. Tenê çareserî ku astengîyên dewletên netew, kotekên bazara dinyê ya kapîtalîst, ên xwedîtîya taybetî ya li ser produksiyonê û rejîma li ser produksîyona duyem bê derbas kirin.
Heke plan zîrek jî xuyanî be, sertên tekniki yên jib o vê îro wek tune ye. Ji dêvla ku li ser çend gepên nan hêvîya bikin, mesela me perspektifek ku firnecî ji derbas bike. Û ji bo ku em vê bi dest xin, divê em îro dest pê bikin kû wê bi pês xin û bê sînor lêkin. Dijî duzenekê, di krîzê de normalî û normalî tê ser wateya krîz.
Em vî sensê ku li Hamburg li pêsîya me ye li hevdîtina G20 tev hemu hevalan ji ewropa bi kar bînin ku em nokteyek çalakî pêskês bikin ya sembolek sîyasî derbas bike. Mesela me ku em rêyekê bibînin ji bo kapîtalîzmê jîyan ziha bikin û barbartîya olî û gelî qebûl nekin. Bêyî ku em zêde agahan bidin: Ev rê bi banga dewletê dest pê nake, lê qutkirina logistika a sermayê bi xwe. Lewra ev tenê zimanê ku ew fêm dike ye. Tistek ji hizûrê çêtir.
Infos: … ums Ganze! feat. GROW
